.
We zijn het probleem van chronische ziekten al vaker tegengekomen in mijn rubrieken. De meeste chronische ziekten zijn gerelateerd aan chronische ontstekingen op verschillende locaties in ons lichaam. Ontstekingsprocessen zijn te herkennen door de patholoog anatoom aan een overmaat van ontstekingscellen in het weefsel. De meeste van deze chronische ziekten behoren tot de zogenaamde auto-immuunziekten, het zijn dus in principe ontstekingsziekten.
Dat wil zeggen dat de medische wereld er vanuit gaat dat deze ziekten ontstaan door het feit dat ons immuunsysteem een bepaald eiwit niet meer als ‘eigen’ maar als ‘lichaamsvreemd’ herkend. Er is eigenlijk maar een reactie op iets dat niet ‘eigen’ is en dat is een ontstekingsreactie.
Waarom het lichaam zo’n eiwit niet als ‘eigen’ herkent, dat weten de heren medici dan weer niet. Dus de zogenaamde auto-immuunziekten berusten op veronderstellingen en kunnen we zeker niet tot waarheden bombarderen.
Neem van mij aan dat het immuunsysteem zich zeker niet tegen onszelf keert. Het immuunsysteem is er om ons tegen indringers en weefselschade te beschermen, dat is een waarheid.
De kenmerken van elke ontsteking zijn: roodheid(rubor), zwelling(tumor), warmte(calor), pijn(dolor) en verstoorde functie(functio laesa).
Bij ontstekingen kunnen een scala aan ontstekingscellen betrokken zijn. Zij worden vrijwel allemaal in het beenmerg aangemaakt en komen via de bloedstroom in het ontstekingsveld, aangetrokken door stoffen(mediatoren) die in het weefsel vrijkomen bij vreemde indringers of weefselschade.
Het beenmerg is de plaats waar alle in het bloed aanwezige cellen worden geproduceerd.
De kleur van het bloed(rood) is te danken aan de rode bloedcellen(erytrocyten). De kleurstof is het zogenaamde hemoglobine, een eiwit dat zuurstof kan binden, maar ook weer kan afstaan. Het hemoglobine is helder rood als er veel zuurstof is gebonden, het wordt donkerder als er minder zuurstof is gebonden. Dat maakt dat slagaderlijke(arteriële) bloed helder rood is en aderlijke(veneuze)bloed donker rood van kleur is.
Per seconde worden in ons lichaam 500.000 cellen aangemaakt, de meeste in ons beenmerg en maag-darm kanaal. De zaadcel productie bij de man niet meegerekend (dat zijn er trouwens maar 7.000.000 per dag). Dat betekent dat er per dag vijftig miljard nieuwe cellen door ons lichaam worden gevormd.
Die hoeveelheid is bijna niet te bevatten en dan te bedenken dat deze cellen direct hun specifieke functies in het lichaam uitvoeren. De organisatie om het lichaam alleen al in stand te houden is iets onvoorstelbaars.
Het is eigenlijk fascinerend dat dit zo gladjes verloopt, gelukkig hoeven we ons hierover geen zorgen te maken, dit alles verloopt geheel automatisch.
Chronische ziekten ontstaan dus in principe niet door fouten in het proces om ons lichaam in stand te houden. Vrijwel alle chronische ziekten zijn het gevolg van chronische stress samen met een verkeerde lifestyle.
Wat is eigenlijk ‘chronische stress’?
Er is geen eenvoudige definitie van chronische stress. Om te begrijpen hoe chronische stress ons lichaam letterlijk kapot kan maken moeten we op de hoogte zijn wat er allemaal met ons gebeurt van baby tot onze volwassenheid.
Bij onze geboorte en in onze peuter, kleuter en jonge kinderen jaren zijn wij voornamelijk in het ‘nu’. Het verleden was slechts een leerproces en over de toekomst hebben kinderen tot een jaar of 14 nog niet echt nagedacht. Zij zijn nog onbevangen in het nu.
Daarna gaat het menselijk brein angsten uit het verleden naar de toekomst projecteren. Onze tekortkomingen worden langzaam maar zeker onder een vergrootglas gelegd en we verliezen onze onbevangenheid.
In onze pubertijd proberen dan we onze eigen identiteit te ontwikkelen, een eigen ik en dat betekent eigenlijk dat ons verstand het voor het zeggen krijgt met gedachten die ons de hele dag bezighouden. Dat is de stem die dag en nacht tegen je lult, zogenaamde gedachten die we steeds maar aan het herkauwen zijn en tot niets leiden.
Als het stil is om ons heen zijn dat de zorgen voor morgen die ons ‘s nachts kwellen en uit onze slaap houden. Onze opvoeders hebben een grote invloed op deze ontwikkeling. Als eerste opvoeders komen de ouders in beeld. Zij leven in een totaal andere wereld dan het kind. De baby kan nog niets en ziet alleen vage contouren die verder nog geen enkele betekenis hebben. Van alle zoogdieren zijn de menselijke hersenen het slechtst ontwikkeld bij de geboorte.
Onze hersenen zijn bij de geboorte nog lang niet uitgegroeid, gebieden met specifieke functies moeten nog uitrijpen, er zijn nog vele celdelingen van hersencellen nodig, ook moeten cellen nog talloze verbindingen met andere zenuwcellen maken en zelfs naar andere gebieden migreren. Uiteindelijk komt het gewicht van de hersenen uit op ongeveer 1300-1400 gram, bij mannen is het gewicht ongeveer 100 gram hoger dan bij vrouwen. Bij de geboorte is het gewicht ongeveer 350 gram, na 6 maanden is het gewicht reeds verdubbeld, na 10 jaar is het gewicht al reeds 95% van het uiteindelijke gewicht. Volledig maturiteit wordt pas bereikt na 21 jaar.
Dit geeft zeker een indruk hoe complex dit orgaan is. In principe hebben de hersenen zich ontwikkeld als in de evolutie het maagdarmkanaal tot ontwikkeling komt.
Bij zeeanemonen is de mond tevens de anus. Voor de ontwikkeling van het spijsverteringskanaal is een uitgebalanceerde aansturing nodig en zo ontstond ons brein. Tevens is dit de reden dat er een sterke relatie bestaat tussen de hersenen en de organen van de tractus digestivus. Dat betekent ook dat ons maagdarmkanaal voor een groot deel ook ons geestelijke welzijn bepaald.
Reeds voor de geboorte heeft de gemoedstoestand van de moeder invloed op baby in de uterus. Allerlei hormonen en andere biologisch actieve eiwitten in het bloed van de moeder bepalen tevens het welbevinden van de foetus in de uterus.
Als de moeder bijvoorbeeld plezier heeft in pianospelen komt er oxytosine vrij, dit hormoon geeft een gelukzalig gevoel bij de moeder, maar ook bij het kind. Elke keer zal het kind bij het horen van pianomuziek een prettig gevoel krijgen.
Staat de vrouw daarentegen onder stress dan zullen biologisch actieve stoffen die daarbij vrijkomen eveneens effect hebben op het kind. Zo heeft het ongeboren kind te maken met allerlei situaties die de moeder en haar omgeving betreffen. De zwangerschap zal dan ook veel beter verlopen bij een veilige en harmonieuze moedersituatie en dit zelfde geld voor een optimale ontwikkeling van het kind in de zwagerschapsperiode.
Na de geboorte heeft de baby te maken met grote aanpassingen van allerlei systemen (spijsvertering, ademhaling en zintuigelijke prikkels). Afhankelijk van de reacties van de buitenwereld en met name de moeder zal de baby zich veilig en prettig voelen.
Belangrijk voor de baby is een goede relatie met de moeder. Hij of zij kent de geur van de moeder. Het reukvermogen van de baby ontwikkelt zich als eerste van alle zintuiglijke waarnemingen. Geuren spelen een grote rol bij veel van onze emoties. Er zijn stoffen die we feromonen noemen en voor ons niet een bepaalde geur hebben, maar wel een zeer sterk effect hebben.
Als de moeder bijvoorbeeld geïrriteerd of angstig is, kan een baby dit aan de lichaamsgeur van de moeder doorkrijgen en zullen ook bij het kind onrust en angstgevoelens optreden.
Tijdens de ovulatie periode bij de vrouw worden feromonen door bepaalde zweetklieren (apocriefe zweetklieren) in de oksel en pubisregio uitgescheiden. Deze feromonen hebben een sterke aantrekkingskracht op de man om zo de kans op bevruchting tijdens de ovulatie te verhogen. Door de overdadige haargroei (oppervlakte vergroting) in de oksel en pubisstreek zal het signaal luid en duidelijk zijn. De huidige trent om deze regio’s zo kaal mogelijk te houden en 2x per dag te douchen zullen dus zeker niet bijdragen aan de kans op bevruchting van de eicel. Ook het overmatige gebruik van deodorant spuitbussen op deze plaatsen zal niet bijdragen aan de expressie van feromonen.
Het lichaam zorgt wel voor de juiste timing als het op bevruchting van een eicel aankomt, wij kunnen dat door onwetendheid makkelijk verstieren.
Ja, we dwalen wel wat af, maar het is ook niet makkelijk uit te leggen waar die zogenaamde chronische stress nou precies vandaan komt. Het heeft te maken met vele vele facetten van onze ervaringen tijdens onze ontwikkeling. Ten grondslag aan onze emoties liggen zeer complexe biochemische interacties, interacties die zowel een positief als een negatief effect kunnen hebben (bijvoorbeeld liefde of haat), maar zeer sterke krachten kunnen oproepen.
De vraag ‘waarom’ heb ik nu deze ziekte is zinloos en zal je zeker niet helpen om beter te worden. Ziekten en/of handicaps maken je niet onvolmaakt, iedereen is volmaakt. In onze huidige cultuur lijkt het alleen te gaan over gezondheid. Waar het echt om gaat is jouw bewustzijn.
Probeer jezelf bewust te zijn van jouw omgeving en luister eens, als 3de persoon, naar die voortdurende gedachten die jou steeds lastigvallen en tot niets leiden, maar bij jou wel zorgen en angsten oproepen.
De volgende rubrieken zullen meer uitleg geven over chronische stress en hoe hier beter mee om te gaan, maar ook over de biochemische processen die hieruit voortvloeien en uiteindelijk leiden tot ziekten.
Tot de volgende rubriek, groet Dr Roel
P.s.
Nog even iets over Corona.
De zomer is niet het seizoen voor griepvirus infecties, maar het Coronavirus lijkt niet echt seizoensgebonden. Er zijn zowel infecties in warme als in koude gebieden, daarom is het ook een pandemie.
In Europa lijkt het er toch op dat er sprake is van seizoensgebondenheid.
Om de kans op groepsimmuniteit te verhogen zouden in ieder geval met de kennis van nu alle buiten evenementen moeten worden vrijgegeven, zoals muziekfestivals, publiek bij alle sportevenementen en alle manifestaties.
Aangezien ouderen meer kans lopen op ernstige complicaties bij eenbesmetting, is het verstandig om een leeftijdsgrens voor deze evenementen te stellen van 65 jaar.
Complicaties hebben niet alleen te maken met de leeftijd, maar nog meer, misschien wel alleen, met een onderliggende chronische ziekten. Bij chronische ziekten is namelijk het CRP (Complement Reactieve Proteïne) in het bloed verhoogd en het Coronavirus geeft een enorme boost aan dit CRP, waardoor een veel te sterke ontstekingsreactie wordt geïnitieerd niet alleen in de longen (ernstig zuurstofgebrek) maar ook in andere organen zoals de nieren (nierinsufficientie).
Wie moeten we beschermen, 1: dat zijn alle mensen ongeacht hun leeftijd met een actieve chronische ziekte. Dat betekent dat als jij een chronische ziekte onder je leden hebt niet naar boven genoemde evenementen moet gaan.
2: Extra voorzichtig met mensen boven 75 met onderliggende ziekte.
In de buitenlucht zijn infecties zeldzaam en mensen tot 65 zonder onderliggende ziekte kunnen zonder mondkapjes en zonder afstandsbeperking met een gerust hart naar evenementen. Hoeveel mensen zou je hier een plezier mee doen en hun stress verminderen. Mocht je besmet worden, eigenlijk is dat de bedoeling, dan zal je maximaal wat griepverschijnselen krijgen.
Hierdoor zal er in de populatie een betere weerstand tegen dit virus ontstaan en op zich beschermt dat weer de kwetsbare groepen. Wat er nu gebeurt is dat het jaren gaat duren voordat dit virus uit de populatie is verdwenen. De gevolgen voor ons welbevinden en de economie zijn dan niet te overzien.
Ik begin me af te vragen waar onze wereld leiders mee bezig zijn en ons in onze vrijheden blijven beperken en ‘het nieuwe normaal’ blijven handhaven met absurde boetes, het is allemaal bangmakerij.
‘Het nieuwe normaal’ is abnormaal en fuck ‘het nieuwe normaal’.
Wanneer laten we horen dat we dit niet langer pikken.
Dr Roel
** Wie een vraag heeft voor Dr Roel mag die emailen naar info(apestaart)orjana(punt)nl (schrijven zoals een normaal emailadres geschreven wordt). Dr Roel zal uit de inzendingen selecteren en antwoorden via de column of email. Uw mail wordt altijd beantwoord of door Orjana of door Dr Roel.
